Dierenpark in Column OOR

[Mark]

Uit de column van Theo Bennes ( muziekkrant OOR)

Ik had op dit ogenblik bij een optreden van Dierenpark in Den Haag kunnen zitten. Maar in plaats daarvan zit ik op zaterdagavond achter een willekeurige werktafel, met mijn laptop en een Campari, en Treeful Of Starling van het overdonderende Canadese talent Hawksley Workman op mijn koptelefoon. Ook mooi.
Een week eerder had ik een mailtje ontvangen van ene Hans Vandenburg. Over dat ie een oudere column van me had gelezen, waarin ik het ondermeer over zijn Dierenpark had. Fijntjes wees hij mij op foutjes. Over dat ie blij was “dat er überhaupt iemand bleek te zijn die het beschreven album had beluisterd”. En dat het (toen nog) niet geflopt was. Mijn achterdochtig brein geloofde evenwel aanvankelijk niet dat dit ook werkelijk De Kale Koning Der Pseudoniemen was. Luttel internetspeurwerk overtuigde mij echter volkomen.
Vervolgens nodigde hij me uit om het daaropvolgende weekend een optreden bij te wonen, waar een ‘afscheids-cd’ zou worden opgenomen (“eigenlijk gewoon weer een knipogende schreeuw om aandacht”). Helaas kon ik dus niet. Heel helaas. Dus onderga ik hier nu halfdronken Hawksley.
Of zoals Ouwe Hans het zegt: “die beestachtig goede artiesten achter uw favoriete traliedjes”.

Soundtracksuggestie tijdens het lezen van deze column: kennismakend Ice Age van Hawksley Workman (maar Weer Die Hele Stuk! van Dierenpark mag ook).

© Theo Bennes

Hele column op www.oor.nl/news_columns_details.asp?id=50

[Hans in column OOR]

› TROMMELVLIES 41: NIKS AAN DE HANS :: 11-8-2006

Er zijn artiesten die met beide benen op de grond staan, en die zich ervan bewust zijn dat hun platen nooit (meer) een miljoenenpubliek zullen bereiken. In de meest gevallen zijn die bewuste artiesten Nederlanders, nuchter en realistisch, en rondwroetend in een beperkte markt. De Nederlandse artiest die op dit gebied echter absoluut De Kroon spant (hij komt dan ook uit Den Haag, maar daarover straks meer) is Hans Vandenburg.

Hij mailde me onlangs dat er een boek over hem en Gruppo Sportivo in de maak is, “dat volgend jaar in het gat in de markt wordt gesmeten”. Over een verzameldubbelaar die op korte termijn gaat uitkomen, met de plastische titel Rock Now Roll Later, zegt hij met ongebreideld cynisme “uiteraard komt ie behalve op de plank in achterhaalde platenwinkels, op minstens 100 plekken op internet te staan, waar ie voor de verandering dus waarschijnlijk een geheel eigentijdse digitale dood sterft”. Hans hou je niet voor de gek. Dat kan ie namelijk heel goed zelf.

Hans is mijn held. Hans’ humorvolle muziek loodste mij door de late jaren 70 van de vorige eeuw. Hans houdt niet op mijn creativiteit te stimuleren (die gimmick van Topless 16 was toch onnavolgbaar?). Altijd al vond ik Hans anders. Ik heb alle platen van Hans. Vrijwel. Alleen wist Hans dat zelf natuurlijk allemaal niet, ik was slechts een anonieme fan. Ik vind dat Hans werkelijk wordt onderschat. En nou bestoken we mekaar sinds april dit jaar nu en dan over en weer met mail.

Mijn oma komt uit Den Haag - “De Haag” zoals ze zelf altijd zei, en mijn moeder ook. Aan het begin van de oorlog werden ze gedwongen naar Utrecht te verhuizen (lang verhaal kort, moet je m’n boek maar lezen). In mijn jongste jeugdjaren gingen wij vanuit Utrecht (mijn geboorteplaats) regelmatig op zondagmiddag op bezoek bij mijn overgrootmoeder, de moeder van mijn oma, in Den Haag. In de Van de Vennestraat, op éénhoog.
Als ik daar buiten speelde, was er een slungel met een bril, ’n jaar of tien ouder dan ik, die me altijd pestte. Hans is zo’n tien jaar ouder dan ik. Zou hij misschien dat ventje zijn geweest? Was jij dat, Hans?

Toen ik laatst zijn kale kop op tv zag langskomen in een herhaling van een documentaire over Golden Earring - hij figureerde destijds in een aantal van hun (Dick Maas) clips, vroeg ik ‘m of het niet eens tijd werd voor een goeie documentaire over zijn inmiddels tig jaar muzikale hordeloop. Hans antwoordde “denk ’t nie - geen drugs, drank, goed haar, leren broek, eeuwige zonnebril of vroegtijdige dood... sneu eigenlijk, hè?”. Ik reageerde dat in ieder geval zíjn haar altijd gelijk goed zit. Lang leve sneuheid!

Soundtracksuggestie tijdens het lezen van deze column: sportief Pull Shapes van The Pipettes (maar Shave van Gruppo Sportivo mag ook).

© Theo Bennes